هموطن عزیز،
یادداشت‌های روزانۀ امیراسدالله علَمَ وزیر دربار محمد رضا شاه پهلوی یک دورۀ دهساله از اردیبهشت 1346 تا تیر 1356 یعنی تا نُه ماه قبل از فوت او یا حدود یک سال و نیم قبل از بهمن 1357 را در بر می‌گیرد. علم مونس و مورد اعتماد شاه و باخبر از جزئیات زندگی و وقایع زمان او بود. او به‌رغم کار طاقت‌فرسای روزانه، با انضباطی در خور تحسین، یادداشت‌های خود را در نیمه‌شب می‌نوشت.
همۀ سفیران کشورهای خارجی گزارش‌های خود را به علم تسلیم می‌کردند و بخش عمده‌ای از وقت او صرف ملاقات با سفیران آمریکا و انگلستان و شوروی می‌شد. همۀ پیام‌های مهم شاه به نخست‌وزیر و مقامات کشور و حتّی اعضای خاندان سلطنتی نیز از طریق علم به آنان ابلاغ می‌گردید.
علم با آنکه از جان و دل به شاه اعتقاد داشت واو را می‌پرستید، از خطاهای شاه در سیاست خارجی، رویارویی با مخالفان داخلی، استبداد و خودرأیی شاه و اینکه با مردم ارتباط معنوی ندارد مکرّر انتقاد می‌کند. او همه چیز را با صداقت و بی پیرایه و بی کم و کاست می‌نویسد و از هفته‌ای یکی دو بار خوشگذرانی شاه یا به‌اصطلاح "گردش رفتن" او که خودش هم غالباً در رکاب بوده یاد می‌کند.
ربع قرنی پس از فوت علم، خانوادۀ او این یادداشت‌ها را، که به‌امانت در بانک سوئیس بود، در اختیار دکتر علینقی عالیخانی گذاشت و او با دقّت بسیار به ویرایش و نشر آنها در هفت جلد پرداخت. اکنون دورۀ دهسالۀ این یادداشت‌ها به‌صورت ده نوار شنیداری دوساعته تنظیم گردیده که به‌رایگان به ملت شریف و صبور ایران تقدیم می‌شود.
شنیدن این یادداشت‌ها از یکسو شنونده را به حال و هوایی دیگر می‌بَرد و در کانون وقایع آن زمان قرار می‌دهد و از سوی دیگر دانستن جزئیات رویدادها در آن سال‌ها به درک و فهم علل و عوامل انقلاب بهمن 1357 کمک شایانی می‌کند.
شما هموطن عزیز، ساعتی پس از گوش دادن به این یادداشت‌ها، بگمانم تصدیق خواهید کرد که این گزیده‌ها کاملاً بی‌طرفانه و قابل اعتماد است.
با امید سربلندی ایران عزیز،
مهدی فلاحی